چالش نقدینگی DeFi چیست؟ پراکندگی به ویژه از نظر نقدینگی، بر افق DeFi سایه افکنده است. جهت دریافت جدیدترین مقالات در حوزه DeFi و دیگر خبرها در مورد بازار کریپتو با سایت ارز دیجیتال همراه باشید.
علاقه مندان به DeFi به خوبی از مزایایی که تمرکززدایی می تواند برای امور مالی به همراه داشته باشد، می دانند. این مزایا عبارتند از: عملیات بدون اعتماد، نوآوری و کنترل بیشتر برای کاربران.
در هسته آن، جایی که نقدینگی موجود در چندین مکان تجاری پخش می شود دلیلی است که پروتکل های غیرمتمرکز نتوانسته اند اکثر حجم را از مبادلات متمرکز داخل فضا جذب کنند. این مانع از توانایی DeFi برای ورود به موج بعدی کاربران می شود. زیرا هزینه انتقال دارایی ها از زنجیره های مختلف آن را برای کاربران امکان پذیر نمی کند.
اگر این پدیده ادامه یابد، ما به طور مداوم به نهادهای متمرکز متکی خواهیم بود، که به وضوح با اخلاق DeFi ناسازگار است. به عنوان یک صنعت، ما باید پارادوکس پراکندگی را حل کنیم تا اصول اصلی تمرکززدایی را حفظ کنیم. در عین حال نقدینگی کافی برای تضمین پایداری بلندمدت DeFi فراهم کنیم و ورود کاربران جدید را یکپارچه کنیم.
چالش های نقدینگی پراکنده
مسائل مربوط به نقدینگی به سه حوزه اصلی خلاصه می شود: ناکارآمدی قیمت، UX ضعیف و تأثیرات گسترده تر بازار.
ماهیت پراکندگی به این معنی است که ذاتاً ناکارآمد است. در این بازار، پلتفرم های مختلف ممکن است قیمت های متفاوتی را برای یک دارایی به طور همزمان نشان دهند. از آنجایی که معامله گران برای دستیابی به بهترین قیمت نیاز به دسترسی به مکان های متعدد دارند، این امر تأثیر منفی بر هزینه های تراکنش بالاتر دارد.
خرید با بهترین قیمت به ناچار منجر به تجربه کاربری ضعیف می شود. تعامل با پلتفرم های مختلف برای دستیابی به بهینه ترین قیمت، لایه ای غیرضروری از پیچیدگی را اضافه می کند. یعنی احتمالاً کاربران را از تعامل با DeFi باز می دارد. تجمیع شروع به حل این مشکل می کند، اما مشکل اساسی همچنان باقی است.
زمانی که نقدینگی تکه تکه می شود، حتی معاملات نسبتاً کوچک نیز می توانند تأثیر قابل توجهی بر قیمت بازار یک دارایی داشته باشند. این منجر به لغزش می شود. تفاوت قیمت ها در پلتفرم ها همچنین به معامله گران پیشرفته با دسترسی به فناوری پیشرفته تر این فرصت را می دهد تا از فرصت های آربیتراژ استفاده کنند. این نه تنها خطر افزایش نظارت نظارتی بر این بخش را به همراه دارد، بلکه در تضاد با اخلاق اصلی DeFi برای دموکراتیک کردن خدمات مالی و ایجاد دسترسی آزاد و منصفانه برای همه است.
همه این عوامل فرآیند درگیر شدن با DeFi را سخت می کند. همچنین موانع غیرضروری برای ورود کاربران جدیدی که به دنبال کشف فرصت ها در فضای DeFi هستند ایجاد می کند.
راه حل های باند برای یک تهدید وجودی
تا کنون، صنعت نتوانسته است به اندازه کافی مشکل را حل کند. در حال حاضر، اگر کاربری بخواهد یک معامله زنجیره ای متقابل انجام دهد، با موانع متعددی روبه رو می شود. همگی با این واقعیت ترکیب شدند که نقدینگی در بسیاری از مکان های معاملاتی پراکنده می شود.
توکن ها و پل های پیچیده شده پرکاربردترین راه حل ها تاکنون هستند. اما آنها نه تنها ریسک و پیچیدگی غیرضروری را به سیستم DeFi وارد می کنند به نظر نمی رسد یک هفته بدون شنیدن یک پل دیگر سپری شود. بلکه با ارائه بسیاری از نسخه های غیرقابل تعویض از همان دارایی، مشکل تکه تکه شدن را تشدید می کنند. حتی با وجود این راه حل های باند کمکی، نقدینگی در DeFi هنوز آن چیزی نیست که می تواند و باید باشد.
راه حل های بالقوه
تجمیع به طور طبیعی رخ می دهد. در 18 ماه گذشته، مکان های کوچک تر مسدود شدند و راه حل ها در اطراف استیبل کوین ها به عنوان یک جفت پایه جمع می شوند تا با انگیزه های مصنوعی کمتر، بازار در حال انقباض را حل کنند.
تجمیع و ادغام می تواند بیشتر توسعه یابد. ما شاهد این موضوع با معرفی سیستم های مبتنی بر قصد و تجمیع زنجیره ای متقابل با UniswapX هستیم، اما همچنین با پذیرش سیستم های نقدینگی JIT در عرصه زنجیره ای متقابل و خدمات جمع آوری بسیار بهتر برای مسیرهای تک زنجیره ای و چند زنجیره ای، مانند SquidRouter و کیف پول xDeFi. حمایت از دارایی های بومی برای از بین بردن نیاز به پل ها و دارایی های پیچیده که اساساً نقدینگی را برای یک دارایی معین تقسیم می کنند، بسیار مهم است.
هرچه DeFi بهتر بتواند از سیستم های تجمیع، ساختارهای بازار کارآمد استفاده کند و تجربه کاربری ارائه دهد که بتواند با مبادلات متمرکز در سرعت، قیمت گذاری و کنترل رقابت کند، فضا سریع تر می تواند نقدینگی را از طریق فرآیند حذف یکپارچه سازی کند.
