آیا CBDC ها بیت کوین را تهدید می کنند

آیا CBDC ها بیت کوین را تهدید می کنند.اختراع بیت کوین یک پیشرفت تکنولوژیکی بود که وضعیت موجود را مختل کرد. هنگامی که بیت کوین برای اولین بار ایجاد شد. بانک های مرکزی فکر کردند که می توانند با خیال راحت آن را نادیده بگیرند.با شتاب گرفتن پذیرش بیت کوین. بانک های مرکزی مجبور شدند توجه کنند و تلاش کنند تا بفهمند بیت کوین برای نقش بانک های مرکزی و فناوری استفاده می کند.

آیا CBDC ها بیت کوین را تهدید می کنند

از آنجایی که پول در حال حاضر دیجیتال است

بانک‌های مرکزی و مقامات دولتی ادعا می‌کنند که CBDCها با ارائه دسترسی آسان افراد بدون بانک به پول مطمئن. شمول مالی را ترویج می‌کنند.آنها همچنین بیان می کنند که CBDC ها کارایی پرداخت را افزایش می دهند، هزینه های تراکنش را کاهش می دهند و اجرای سیاست های پولی و مالی را برای دولت ها آسان تر می کنند.

علاوه بر این ادعاها

CBDC ها دو مزیت را به دولت ها ارائه می دهند که نباید نادیده گرفته شوند – CBDC ها قدرت مالی دولت را بر شهروندان افزایش می دهند و به عنوان یک رقیب سطحی برای نوآوری های بخش خصوصی مانند بیت کوین عمل می کنند.اجرای CBDC خطر بی‌ثباتی بخش‌های بزرگ اقتصاد را به همراه دارد. که توضیح می‌دهد که چرا مردم در کشورهایی مانند ایالات متحده از این ایده ناراحت هستند.

علاوه بر این

آنها نشان دهنده یک ارتقاء تکنولوژیکی خفیف به پول فیات هستند – نه یک پیشرفت در فناوری پولی مانند بیت کوین.CBDCها همچنان همان ارزهای فیات تورمی قبلی هستند. البته کاملا دیجیتال و کمتر خصوصی.در مقابل، مصرف کنندگان به دلیل ویژگی های پولی منحصر به فرد و مقاومت در برابر سانسور آن به سمت بیت کوین جذب می شوند.

خوشبختانه، CBDC ها تهدیدی برای بیت کوین نیستند. در واقع، CBDCها حتی ممکن است پذیرش بیت کوین را تسریع کنند.

CBDC ها چیست؟

در ایالات متحده، فدرال رزرو دلار ایجاد می کند. این دلارها ترکیبی از موجودی نقد فیزیکی و ذخیره ذخیره شد توسط بانک ها در فدرال رزرو است.مصرف کنندگان از ترکیبی از پول نقد فیزیکی و دلارهای دیجیتال به عنوان سپرده در حساب های بانکی خود استفاده می کنند.با این حال، دلارهای دیجیتالی که در حساب‌های بانکی مصرف‌کننده نگهداری می‌شوند با دلارهای نگهداری شده توسط بانک‌های فدرال رزرو متفاوت است.

دلارهای دیجیتال در حساب های بانکی مصرف کننده در واقع بیانگر ادعاهایی نسبت به دلارهایی است که بانک ها نزد فدرال رزرو دارند.مصرف کنندگان نمی توانند مستقیماً از این دلارها استفاده کنند زیرا فقط مؤسسات مالی می توانند به آنها دسترسی داشته باشند.ما تفاوت بین دلارهای دیجیتال – ادعای موجودی ذخیره – و دلارهای واقعی را متوجه نمی‌شویم. زیرا سیستم بانکی ایالات متحده در حال حاضر به اندازه‌ای توانمند و امن است که این تمایز هیچ عواقب روزمره ندارد – در حال حاضر.

مدل بانکداری قبل از CBDC در ایالات متحده

CBDCها با دلارهای دیجیتال متفاوت هستند زیرا دلارهای واقعی تولید شده توسط فدرال رزرو هستند. نه ادعای دلارهایی که توسط بانک های فدرال رزرو نگهداری می شوند.هنگام اجرای CBDC دو راه برای بانک های مرکزی وجود دارد – عمده فروشی و خرده فروشی.تحت یک مدل عمده فروشی. CBDC ها از ذخایر بانکی تقلید می کنند. CBDC کالای پولی است که در حساب‌هایی که بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی در فدرال رزرو دارند، سپرده می‌شود.

سپس بانک ها نمایشی از آن دلارها را در حساب های بانکی مصرف کننده ارائه می کنند.

مدل CBDC عمده فروشی

آیا CBDC ها بیت کوین را تهدید می کنند.همانطور که نیک باتیا در “پول لایه ای” توضیح می دهد،

بانک‌های مرکزی می‌توانند ارز دیجیتالی را در قالب ذخایر عمده‌فروشی منتشر کنند، که تنها برای بانک‌ها قابل دسترسی است… گزینه ذخایر دیجیتالی پتانسیل مدرن‌سازی زیرساخت‌های مالی برای سیستم بانکی را دارد، اما بر نحوه تعامل جامعه با پول تأثیری نخواهد داشت. ”

در مقابل، CBDC های خرده فروشی به عنوان پول نقد دیجیتال برای مصرف کنندگان عمل می کنند. به یک برنامه FedWallet فکر کنید که به شما امکان می دهد CBDC ها را مانند هر ارز دیجیتال دیگری خرج کنید.در حالی که مدل عمده فروشی به طور قابل توجهی وضعیت موجود را تغییر نمی دهد، مسیر خرده فروشی مکانیک سیستم بانکی فعلی را به هم می زند.

مدل CBDC خرده فروشی

تفاوت بین مدل های خرده فروشی و عمده فروشی مهم است. همانطور که در بالا نشان داد. با یک CBDC خرده‌فروشی، آمریکایی‌ها یک حساب بانکی مستقیم در فدرال رزرو بدون واسطه‌های تجاری خواهند داشت.با توجه به تأثیر غیرقابل پیش بینی CBDC خرده فروشی بر سیستم بانکی آمریکا. فدرال رزرو به جای آن بر توسعه CBDC عمده فروشی متمرکز شده است.

با این حال، برخلاف این رویکرد، دولت بایدن هریس در مورد امکان سنجی سیستم CBDC در ایالات متحده گزارش داد و پیشنهاد کرد که ممکن است اشتهای سیاسی رو به رشدی برای CBDC های خرده فروشی وجود داشت.در این گزارش آمده است که “همه باید بتوانند از سیستم CBDC استفاده کنند” و “سیستم CBDC باید دسترسی عادلانه به سیستم مالی را گسترش دهد.”

از آنجایی که مدل عمده فروشی دسترسی به سیستم مالی را گسترش نمی دهد، گزارش بایدن هریس نشان می دهد که سیاستمداران قصد دارند گزینه خرده فروشی را بررسی کنند.

CBDC ها با مشکلاتی روبرو هستند

وام تجاری

CBDCها با اهداف رقابتی روبرو هستند. یکی از وظایف مهم بانک های تجاری دیتخصیص وجوه به سمت پروژه های سرمایه گذاری از طریق وام.

اگر CBDC ها با موفقیت وجوه را از سیستم مالی خصوصی منحرف کنند. کارآفرینان در معرض خطر از دست دادن دسترسی به سرمایه هستند زیرا CBDC ها بانک های سنتی را از بین می برند.بنابراین. CBDCها یا دولت ها را مجبور می کنند که نقش وام دهی بانک های تجاری را بر عهده بگیرند یا دسترسی کسب و کارها به سرمایه را کاهش دهند.

علاوه بر این

دولت‌ها برای تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاری مجهز نیستند. وقتی آنها این کار را انجام می دهند. اقتصاد در بهترین حالت با مانع مواجه می شود و در بدترین حالت به شدت آسیب می بیند.دانشگاهیان راه حلی را برای این مشکل هدایت سرمایه گذاری در اقتصادی که بر روی CBDC خرده فروشی اجرا می شود، ارائه می دهند. یعنی ارائه نرخ های بهره پایین CBDC برای جلوگیری از انباشت CBDC در مقیاس بزرگ.

با این حال، این یک سوال را ایجاد می کند – اگر شهروندان باید از استفاده از CBDC ها برای یکی از موارد استفاده کلیدی برای پول بی انگیزه شوند. چرا آنها را معرفی کنیم؟ پاسخ نامشخص است.این تناقض ذاتی ممکن است توضیح دهد که چرا بیش از دو سوم نظرات عمومی در پاسخ به پیشنهاد فدرال رزرو برای CBDC این ایده را منفی می بینند.

حریم خصوصی

با حذف بانک های تجاری به عنوان واسطه های مالی، CBDC ها کنترل انحصاری حساب بانکی هر شهروند را به دولت ها ارائه می دهند.مقامات دولتی دیگر مجبور نیستند با بانک های تجاری کار کنند – آنها می توانند تراکنش های مالی را به هر دلیلی محدود، سانسور یا متوقف کنند.

به همین دلیل است که CBDCها پرچم قرمز را برای افراد دارای حریم خصوصی بالا می برند.امروزه در چین. DCEP (ارز دیجیتال/پرداخت های الکترونیکی) به بانک خلق چین اجازه می دهد تا تراکنش های روزمره شهروندان را زیر نظر داشته باشد.

ترکیب DCEP با سیستم اعتبار اجتماعی چین

به دولت این قدرت را می دهد که بر اساس ترجیحات سیاسی مستقیماً با حساب های بانکی مصرف کننده تعامل داشته باشد.حتی در کانادا که آشکارا اقتدارگرا نیست. نخست وزیر جاستین ترودو حساب های بانکی افرادی را که در اعتراضات علیه واکسیناسیون اجباری کووید-19 شرکت کرده بودند – یا حتی حمایت مالی می کردند – مسدود کرد.

قابلیت برنامه ریزی CBDC ها نیز نگران کننده است. آنها به بانک‌های مرکزی اجازه می‌دهند سیاست‌های پولی را مستقیماً در پولی که مردم هر روز استفاده می‌کنند. برنامه‌ریزی کنند.به عنوان مثال، در مواجهه با یک بحران اقتصادی. بانک‌های مرکزی می‌توانند تصمیم بگیرند که کد دلار را به گونه‌ای تغییر دهند که اگر در یک بازه زمانی مشخص خرج نمی‌شوند. منقضی شوند و مردم را مجبور کنند برای «تحریک» اقتصاد، آن‌ها را صرف مصرف کنند.

به نظر می رسد مقامات دولتی

از این خطرات بی اطلاع هستند یا حداقل تمایلی به بحث در مورد آنها ندارند.  مورد مصرف کننده برای  CBDC ها نامشخص است. آنها نه مشکلات مالی مانند تورم را کاهش می دهند و نه درگیر شدن مالی را ترویج می کنند.

آنها همچنین نشان دهنده یک پیشرفت تکنولوژیکی نیستند. زیرا ترکیبی از فناوری هایی که آنها بر آنها تکیه می کنند قبلاً توسط شبکه بیت کوین استفاده می شود.