DeFi به جایگزین هایی برای بلاک چین نیاز دارد

DeFi به جایگزین هایی برای بلاک چین نیاز دارد. منتقدان اغلب این واقعیت ناخوشایند را ندید می گیرند که بلاک چین های غیرمتمرکز در واقع به نقاط شکست متمرکزی وابسته هستند. این بلاک چین ها پتانسیل تخریب کل اکوسیستم ها را دارند. برای کسب اخبار و مقالات جدید در مورد امور مالی غیرمتمرکز با ما در سایت ارز دیجیتال همراه باشید.

یکی از انتقادها به ارزهای دیجیتال به ویژه بیت‌ کوین زمانی است که کارشناسان آن را به یک طرح هرمی تشبیه می‌ کنند. برخی افراد واقعاً دارایی های دیجیتال را صرفاً برای اهداف سوداگرانه خریداری می کنند. اما ندید گرفتن بسیاری از خدمات و دستاوردهای بزرگی که توسط توسعه دهندگان انجام می شود، ناعادلانه است. این خدمات و دستاوردها در زمینه هایی مانند حواله، تدارکات، شمول مالی و مالکیت معنوی می باشد.

انتقاد منصفانه تر از بلاک چین این است که بلاک چین ها همچنان به استخراج کنندگان یا دیگر کاربران که شبکه های آنها را کنترل می کنند، وابسته هستند. چه کارخانه‌ های پر از سرورهایی برای اثبات کار (PoW)، استخرهای استخراج‌ کننده‌ های PoW، مجموعه‌ های بزرگ توکن‌ ها برای اثبات سهام (PoS)، یا این واقعیت که گاهی بیش از 50 درصد تراکنش‌ ها اجرا بر روی شبکه اتریوم که از طریق Infura API اجرا می‌ شود، نمی‌ توان این نقاط ضعف متمرکز را نادیده گرفت.

هدف از طراحی بلاک چین های PoW و PoS

مسلماً، طراحی بلاک چین‌ های محبوب PoW و PoS برای اطمینان از مجازات بازیگران بد است. باید دید زمانی که ارزش دارایی‌ های دیجیتالی که بر روی بلاک چین‌ های خاصی کار می‌ کنند، از ارزش سکه اصلی دفتر کل اساسی بیشتر شود، چگونه عمل می‌ کنند.

به عنوان مثال، تصور کنید که یک استیبل کوین محبوب آنقدر بزرگ شود که ارزش کل آن از سکه اصلی بلاک چین زیربنایی که روی آن کار می‌ کند بیشتر شود. اساساً یک هرم معکوس ایجاد می کند که به موجب آن دارندگان توکن بومی می توانند تراکنش های استیبل کوین مذکور را کنترل کنند. با توجه به تمرکز بسیاری از دارایی‌ های رمزنگاری در میان نهنگ‌ ها که علاقه خاصی به توکن بومی بلاک چین خود دارند، این می‌ تواند به یک مشکل بسیار واقعی تبدیل شود.

در اتریوم، به عنوان دفتر کل PoS، سهام ماینرها در اتر است. اگر Tether یا USD Coin از نظر ارزش بازار از اتر بزرگتر شوند، از نظر تئوری می توانند در آن ارزهای دیجیتال مربوطه هزینه مضاعف انجام دهند، سهام اتر خود را از دست بدهند. همچنین می توانند از این هزینه مضاعف سود بیشتری ببرند. اگرچه هنوز هم فرضی است، اما به هیچ وجه غیرقابل تصور نیست.

سپس این سوال در مورد چگونگی تجدید نظر در معماری فناوری دفتر کل توزیع (DLT) و نقشی که استخراج یا سهام دارائی ها باید ایفا کند، ایجاد می کند.

ارزش بازار اتر

تتر اکنون دارای ارزش بازار بیش از 80 میلیارد دلار و Circle کمتر از 30 میلیارد دلار است. در حالی که بلاک چین اتریوم که روی آن برنامه ریزی شد دارای ارزش بازاری اتر بیش از 220 میلیارد دلار است.

این مشکل ممکن است نظری به نظر برسد و به دور از یک موضوع بالقوه باشد. رشد سریع ارزهای رمزپایه باید مردم را وادار کند به این فکر کنند که اگر استیبل کوین ها وارد جریان اصلی شوند، چه اتفاقی می افتد. DLT یک صنعت بسیار جوان است. اما در طی 14 سال گذشته سهم خود را از پیامدهای ناخواسته و شوک‌ هایی که در گذشته آشکار به نظر می‌ رسید، به ما داد.

توسعه دهندگان ممکن است در نظر داشته باشند که آیا اکنون زمان تجدید نظر در معماری زیربنای دارایی های دیجیتال است یا خیر. وابستگی به ماینرها یا سرورهای متمرکز، اشتباهاتی که توسط کدنویس‌ ها در نوشتن قراردادهای هوشمند مرتکب می‌ شوند، و پتانسیل هزینه‌ های مضاعف زمانی که پروژه‌ ها از ارزش بلاک چین‌ های زیربنایی آن‌ ها فراتر می‌ رود، به این معناست که امور مالی غیرمتمرکز باید به دنبال جایگزین‌ هایی برای بلاک چین باشد. دفتر کل توزیع پس از بلاک چین می تواند بینشی در مورد چگونگی تکامل این صنعت در دهه آینده ارائه دهد. مانند نمودارهای غیر چرخه ای جهت دار (DAG) که به هر کسی امکان دسترسی را می دهد و به تولیدکنندگان بلوک تکیه نمی کند.

هر شکلی که معماری جدید به خود بگیرد جایزه ای است که در انتظار مطالبه شدن است. تنها در این صورت است که صنعت در نهایت به وعده خود عمل خواهد کرد و دیگر مرتبط با شرکت های هرمی نخواهد بود.