بلاکچین مجاز و غیر مجاز چیست؟ تفاوت بلاکچین مجاز و غیر مجاز
معرفی بلاک چین مجاز
بلاک چین های مجاز، که اغلب به آنها بلاک چین های مجاز گفته می شود، شبکه هایی هستند که شرکت کنندگان باید مجوز پیوستن و تایید تراکنش ها را در آنها کسب کنند. دسترسی به بلاک چین به گروهی از موجودیت های از پیش تعریف شده محدود می شود که معمولاً توسط مدیران شبکه انتخاب می شوند.
دسترسی کنترل شده
در بلاک چین‌های مجاز، مدیران شبکه کنترل دارند که چه کسی می‌تواند در تراکنش‌ها شرکت کرده و اعتبارسنجی کند. این دسترسی کنترل شده تضمین می کند که تنها نهادهای شناخته شده و قابل اعتماد بخشی از شبکه هستند و امنیت و حریم خصوصی را افزایش می دهد.
مکانیسم های اجماع
بلاک چین های مجاز ممکن است از مکانیسم های اجماع مختلفی مانند تحمل خطای بیزانسی (PBFT) یا اثبات اقتدار (PoA) برای دستیابی به توافق بین شرکت کنندگان استفاده کنند. این مکانیسم‌ها کارایی و مقیاس‌پذیری را بر استحکام اجماع غیرمتمرکز اولویت می‌دهند.
موارد استفاده بلاک چین‌های مجاز
بلاک چین‌های مجاز در صنایع مختلف کاربرد پیدا می‌کنند، به‌ویژه جایی که حفظ حریم خصوصی، انطباق با مقررات و محیط کنترل‌شده در اولویت هستند. به عنوان مثال می توان به شبکه های مالی خصوصی، مدیریت زنجیره تامین و بلاک چین های کنسرسیوم در بین مشاغل اشاره کرد.
معرفی بلاک چین های غیرمجاز
بلاک‌چین‌های غیرمجاز، که اغلب بلاک‌چین‌های بدون مجوز نامیده می‌شوند، بر اساس یک مدل غیرمتمرکز عمل می‌کنند که در آن هر کسی می‌تواند بدون نیاز به مجوز صریح در آن شرکت کند. این شبکه‌ها برای عموم باز هستند و به هر شرکت کننده اجازه می‌دهند تا تراکنش‌ها را تأیید کرده و به امنیت بلاک چین کمک کنند.
عدم تمرکز
یکی از اصول کلیدی بلاک چین های بدون مجوز، تمرکززدایی است. شرکت‌کنندگان در سراسر جهان به امنیت و اجماع شبکه کمک می‌کنند و نیاز به یک مرجع مرکزی برای کنترل سیستم را از بین می‌برند.
مکانیسم های اجماع
بلاک چین‌های بدون مجوز معمولاً از مکانیسم‌های اجماع مانند اثبات کار (PoW) یا اثبات سهام (PoS) برای دستیابی به توافق بین گره‌ها استفاده می‌کنند. این مکانیسم ها تضمین می کنند که هیچ نهاد واحدی بر فرآیند تصمیم گیری تسلط ندارد.
موارد استفاده بلاک چین های بدون مجوز
بلاک چین های بدون مجوز پایه و اساس ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم هستند. آنها برنامه های کاربردی را در سیستم های مالی باز، برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و هر سناریویی که در آن تراکنش های غیرقابل اعتماد، مقاوم در برابر سانسور و بدون مرز ضروری هستند، پیدا می کنند.
تفاوت بین بلاک چین های مجاز و بدون مجوز
کنترل دسترسی
بلاک چین های مجاز: دسترسی محدودی که توسط مدیران شبکه کنترل می شود.
بلاک چین های غیرمجاز: بدون نیاز به اجازه دسترسی به هر کسی را باز کنید.
عدم تمرکز
بلاک چین های مجاز: به طور معمول کمتر غیرمتمرکز هستند، زیرا کنترل بین یک گروه مشخص متمرکز است.
بلاک چین های غیرمجاز: غیرمتمرکز، بدون هیچ مرجع مرکزی بر شبکه.
مکانیسم های اجماع
بلاک چین های مجاز: از مکانیسم های اجماع بهینه شده برای کارایی استفاده کنید.
بلاک چین های غیرمجاز: بر مکانیزم های اجماع با تاکید بر تمرکززدایی و عدم اعتماد تکیه کنید.
موارد استفاده
بلاک چین های مجاز: مناسب برای صنایعی که به محیط های کنترل شده، انطباق و حفظ حریم خصوصی نیاز دارند.
بلاک چین های غیرمجاز: ایده آل برای برنامه های باز و غیرقابل اعتماد، مانند ارزهای دیجیتال و امور مالی غیرمتمرکز.
