رمزارز چیست ؟در حوزه مالی دیجیتال، اصطلاحات «ارز دیجیتال» و «ارز دیجیتال» اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند که منجر به سردرگمی در مورد معانی و تمایز آنها می‌شود. در حالی که هر دو شکل ارز از فناوری دیجیتال اهرمی استفاده می کنند، ویژگی ها، اهداف و فناوری های اساسی منحصر به فردی دارند. در این مقاله جامع، به بررسی دنیای ارزهای دیجیتال و ارزهای دیجیتال می پردازیم و تعاریف، تفاوت ها و پیامدهای آنها را برای آینده پول و امور مالی بررسی می کنیم.
رمزارز چیست ؟
رمزارز نوعی ارز دیجیتال یا مجازی است که برای امنیت به رمزنگاری متکی است و بر روی شبکه‌های غیرمتمرکز به نام بلاک چین عمل می‌کند. برخلاف ارزهای فیات سنتی صادر شده توسط دولت ها و بانک های مرکزی، ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز و توزیع شده اند، به این معنی که توسط هیچ نهاد یا مرجعی کنترل نمی شوند.
ویژگی های کلیدی رمزارز
تمرکززدایی: ارزهای دیجیتال در شبکه های غیرمتمرکز عمل می کنند، به این معنی که توسط هیچ مقام مرکزی یا دولتی کنترل نمی شوند. در عوض، تراکنش‌ها توسط شبکه‌ای از گره‌ها تأیید و ثبت می‌شوند که هر کدام یک کپی از دفتر کل بلاک چین را نگهداری می‌کنند.
امنیت: ارزهای دیجیتال از تکنیک های رمزنگاری برای ایمن کردن تراکنش ها و محافظت از حریم خصوصی کاربران استفاده می کنند. رمزنگاری کلید عمومی برای تولید امضای دیجیتال و تأیید مالکیت دارایی‌های رمزارز استفاده می‌شود، در حالی که الگوریتم‌های هش رمزنگاری یکپارچگی و تغییرناپذیری داده‌های تراکنش را تضمین می‌کنند.
شفافیت: تراکنش‌های رمزارز در یک دفتر کل عمومی به نام بلاک چین ثبت می‌شوند که برای هر کسی که به اینترنت متصل است قابل دسترسی است. این شفافیت تضمین می کند که تراکنش ها قابل ردیابی و تأیید هستند و خطر تقلب و دستکاری را کاهش می دهد.
برگشت ناپذیری: هنگامی که یک تراکنش رمزارز تایید شد و به بلاک چین اضافه شد، غیرقابل برگشت است، به این معنی که نمی توان آن را لغو کرد یا تغییر داد. این ویژگی قطعیت و امنیت تراکنش ها را فراهم می کند و نیاز به واسطه هایی مانند بانک ها یا پردازشگرهای پرداخت را از بین می برد.
عرضه محدود: بسیاری از ارزهای رمزنگاری شده، مانند بیت کوین، دارای سقف عرضه ثابت هستند، به این معنی که حداکثر تعداد سکه وجود دارد که می‌توان ایجاد کرد. این کمبود برای حفظ ارزش رمزارز و جلوگیری از فشارهای تورمی طراحی شده است.
نمونه هایی از رمزارز
بیت کوین : بیت کوین که در سال 2009 توسط یک فرد یا گروه ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو راه اندازی شد، اولین و شناخته شده ترین رمزارز است. بیت کوین بر اساس مکانیزم اجماع اثبات کار عمل می کند و به طور گسترده ای به عنوان ذخیره ارزش و وسیله مبادله استفاده می شود.
اتریوم : اتریوم یک پلت فرم بلاک چین است که امکان ایجاد قراردادهای هوشمند و برنامه های کاربردی غیرمتمرکز را فراهم می کند. اتر ارمزارز بومی شبکه اتریوم است که برای پرداخت هزینه تراکنش ها و اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می شود.
ریپل : ریپل یک پروتکل پرداخت دیجیتالی است که پرداخت های بین مرزی و حواله ها را تسهیل می کند. ریپل رمزارز بومی شبکه ریپل است و برای ارائه تراکنش های سریع و کم هزینه طراحی شده است.
آشنایی با ارز دیجیتال
ارز دیجیتال یک اصطلاح گسترده است که به هر شکلی از ارز که صرفاً به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارد، اطلاق می شود. برخلاف رمزارز، ارزهای دیجیتال معمولاً متمرکز هستند و توسط دولت‌ها، بانک‌های مرکزی یا مؤسسات مالی منتشر یا کنترل می‌شوند. ارزهای دیجیتال می توانند اشکال مختلفی داشته باشند، از جمله ارزهای فیات الکترونیکی، نمایش دیجیتال دارایی های فیزیکی و سیستم های پرداخت دیجیتال متمرکز.
ویژگی های کلیدی ارز دیجیتال
تمرکز: بر خلاف ارزهای دیجیتال، ارزهای دیجیتال متمرکز و توسط یک نهاد یا مرجع واحد مانند یک دولت یا بانک مرکزی کنترل می شوند. این تمرکز به صادرکنندگان این قدرت را می دهد که عرضه، گردش و ارزش پول را تنظیم و کنترل کنند.
مناقصه قانونی: ارزهای دیجیتال صادر شده توسط دولت ها یا بانک های مرکزی اغلب به عنوان ارز قانونی شناخته می شوند، به این معنی که به عنوان وسیله مبادله برای کالاها و خدمات پذیرفته می شوند و می توانند برای تسویه بدهی ها و مالیات ها مورد استفاده قرار گیرند.
مقررات: ارزهای دیجیتال تابع مقررات و نظارت دولتی هستند که بسته به حوزه قضایی متفاوت است. چارچوب‌های نظارتی ممکن است بر صدور، گردش و استفاده از ارزهای دیجیتال، از جمله الزامات ضد پولشویی و شناخت مشتری حاکم باشد.
قابلیت همکاری: ارزهای دیجیتال ممکن است با سیستم‌های مالی و شبکه‌های پرداخت موجود قابل تعامل باشند و به کاربران این امکان را می‌دهند که وجوه بین حساب‌های بانکی دیجیتال و سنتی را به صورت یکپارچه منتقل کنند.
ثبات: ارزهای دیجیتال صادر شده توسط دولت ها یا بانک های مرکزی معمولا برای حفظ ثبات قیمت و حفظ ارزش ارز طراحی شده اند. بانک‌های مرکزی ممکن است از ابزارهای سیاست پولی مانند نرخ بهره و عملیات بازار باز برای تنظیم عرضه ارز دیجیتال و مدیریت فشارهای تورمی استفاده کنند.
نمونه هایی از ارزهای دیجیتال
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی : ارزهای دیجیتال بانک مرکزی ارزهای دیجیتالی هستند که توسط بانک های مرکزی صادر می شوند و با ایمان و اعتبار کامل دولت پشتیبانی می شوند. ارزهای دیجیتال بانک مرکزی ممکن است به موازات پول نقد فیزیکی یا به عنوان جایگزینی برای ارزهای سنتی فیات صادر شوند. نمونه هایی از ابتکارات ارزهای دیجیتال بانک مرکزی شامل یوان دیجیتال صادر شده توسط بانک خلق چین و یورو دیجیتال پیشنهاد شده توسط بانک مرکزی اروپا است.
استیبل کوین ها: استیبل کوین ها ارزهای دیجیتالی هستند که به ارزش یک ارز فیات یا سایر دارایی ها مانند طلا یا کالاها متصل می شوند. هدف استیبل کوین ها حفظ ثبات قیمت و کاهش نوسانات با پشتوانه هر توکن با ذخیره دارایی های اساسی است. نمونه هایی از استیبل کوین ها عبارتند از تتر، USD Coin و دای.
سیستم‌های پرداخت الکترونیکی: سیستم‌های پرداخت الکترونیکی مانند پیپال، ونمو و علی پی، کاربران را قادر می‌سازد تا پرداخت‌های دیجیتال را به صورت الکترونیکی ارسال و دریافت کنند. این سیستم ها ممکن است از ارزهای دیجیتال، ارزهای سنتی فیات یا ترکیبی از هر دو برای تسهیل تراکنش ها استفاده کنند.
بررسی تفاوت بین رمزارز و ارز دیجیتال
در حالی که رمزارز و ارز دیجیتال به عنوان اشکالی از پول دیجیتال شباهت‌های مشترکی دارند، اما ویژگی‌ها، اهداف و فناوری‌های اساسی متمایز دارند. تفاوت های اصلی بین رمزارز و ارز دیجیتال را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:
تمرکززدایی در مقابل تمرکز: رمزارز در شبکه‌های غیرمتمرکز عمل می‌کنند، در حالی که ارز دیجیتال معمولاً متمرکز و توسط دولت‌ها یا بانک‌های مرکزی کنترل می‌شود.
امنیت و حریم خصوصی: رمزارز برای ایمن سازی تراکنش ها و محافظت از حریم خصوصی کاربران به تکنیک های رمزنگاری متکی است، در حالی که ارز دیجیتال ممکن است فاقد همان سطح از ویژگی های امنیتی و حریم خصوصی باشد.
شفافیت و قابلیت ردیابی: تراکنش‌های رمزارز در یک دفتر کل عمومی به نام بلاک چین ثبت می‌شوند و شفافیت و قابلیت ردیابی را فراهم می‌کنند، در حالی که تراکنش‌های ارز دیجیتال ممکن است کمتر شفاف باشند و مشمول مقررات دولتی باشند.
سیاست پولی و تورم: ارزهای دیجیتال اغلب دارای سیاست‌های پولی ثابت یا کاهش‌دهنده هستند، در حالی که ارزهای دیجیتال صادر شده توسط دولت‌ها یا بانک‌های مرکزی ممکن است در معرض فشارهای تورمی و تصمیم‌گیری‌های سیاست پولی باشند.
موارد استفاده و کاربردها: رمزارز در درجه اول به عنوان وسیله مبادله، ذخیره ارزش و دارایی سرمایه گذاری استفاده می شود، در حالی که ارز دیجیتال ممکن است برای طیف وسیعی از اهداف، از جمله تراکنش های خرده فروشی، حواله ها، و پرداخت های دولتی استفاده شود.
رمزارز و ارز دیجیتال دو شکل متمایز از پول دیجیتال با ویژگی ها، اهداف و پیامدهای منحصر به فرد هستند. رمزارز در شبکه‌های غیرمتمرکز عمل می‌کند و از رمزنگاری برای امنیت و حفظ حریم خصوصی استفاده می‌کند، در حالی که ارز دیجیتال معمولاً متمرکز است و توسط دولت‌ها یا بانک‌های مرکزی صادر یا کنترل می‌شود.
