ورلد کوین واقعیت را شبیه Black Mirror می کند. شرکت خواهر ورلد کوین یعنی OpenAI از شما می خواهد که سکه آن را بخرید و احتمالاً طوفانی از مشکلات را در سراسر جهان در این فرآیند راه اندازی کنید. برای آشنایی بیشتر با ورلد کوین و اینکه چرا به آن نیاز داریم با ما در سایت ارز دیجیتال همراه باشید.
اسکن عنبیه چشم برای تبدیل شدن به یک انسان مورد تایید در ازای ارز دیجیتال مانند یک قسمت آینه سیاه به نظر می رسد. اما این داستان یک نمایش علمی تخیلی دیستوپیایی نیست. اکنون با یکی از آخرین پروژه های Web3 در حال انجام است.
مطلب پیشنهادی: بررسی کامل ورلد کوین
راه اندازی Worldcoin on Optimism بسیاری را متعجب کرده است که آیا این پروژه وعده های Web3 را مبنی بر تمرکززدایی برای ایجاد برعکس، زیر سوال می برد. بیش از 2 میلیون نفر در مناطق محروم قبلاً برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات بیومتریک خود با Worldcoin در ازای 25 WLD که در زمان نگارش این مقاله کمتر از 100 دلار ارزش دارد، ثبت نام نمودند.
این فقط عجیب نیست بلکه خطرات جدی حفظ حریم خصوصی را نیز به همراه دارد و برای بازیگران بد یک هانی پات ایجاد می کند. علاوه بر این، این بحث وجود دارد که حتی می تواند در حاکمیت کشورهای خارجی دخالت کند.
چرا در وهله اول به Worldcoin نیاز داریم؟
Worldcoin برای حل مشکلات خارجی مورد انتظار شرکت خواهر خود، OpenAI خالق ChatGPT و سایر محصولات محبوب هوش مصنوعی، تأسیس شد. یک دست مشکلات را حل می کند و دست دیگر ایجاد می کند.
بنیانگذاران آن عنوان کردند که در صورت موفقیت، ما معتقدیم Worldcoin می تواند فرصت های اقتصادی را به شدت افزایش دهد. راه حل قابل اعتمادی را برای تشخیص انسان ها از هوش مصنوعی آنلاین با حفظ حریم خصوصی ایجاد کند. فرآیندهای دموکراتیک جهانی را فعال کند و در نهایت یک مسیر بالقوه برای UBI با بودجه هوش مصنوعی نشان دهد.
مشکل Worldcoin
علیرغم جاه طلبی و وعده حفظ حریم خصوصی، مجموعه جدیدی از مشکلات ناشی از این واقعیت است که این کار توسط یک شرکت واحد و در حال حاضر متمرکز انجام می شود. ویتالیک بوترین، یکی از بنیانگذاران اتریوم، برخی از این نگرانی ها را نیز تکرار کرده است.
داشتن اطلاعات بیومتریک یک شرکت برای افراد در کشورهای توسعه نیافته خطرات قابل توجهی برای افراد به همراه دارد. در مقیاس اجتماعی گسترده تر، این موارد زمانی که با پرداخت های UBI به شهروندان خارجی همراه می شوند، اهمیت بیشتری دارند.
نقض حریم خصوصی: اطلاعات بیومتریک مانند عنبیه برای هر فرد بسیار حساس و منحصر به فرد است. می تواند اطلاعاتی مانند جنسیت، قومیت و شاید شرایط پزشکی را آشکار کند. اگر یک شرکت واحد این اطلاعات را کنترل کند، خطر بالای نقض حریم خصوصی وجود دارد. زیرا می توان از آن برای ردیابی و نظارت بر افراد بدون رضایت آنها استفاده کرد. چه کسی می تواند بگوید که این شرکت از اطلاعات بیومتریک برای منافع تجاری، مانند تبلیغات هدفمند یا فروش اطلاعات به نهادهای دیگر استفاده نمی کند؟ آیا این کاملاً با آنچه ما در چند سال اخیر در تلاش برای دستیابی به آن بودیم، متضاد نیست؟
نقض امنیت: متمرکز کردن اطلاعات بیومتریک نیز آن را در معرض خطر بیشتری برای هدف قرار گرفتن توسط هکرها و مجرمان سایبری قرار می دهد. این همان چیزی است که در بخش های امنیتی به عنوان honeypot شناخته می شود که برای اهداف تحت کنترل استفاده می شود. حجم زیادی از اطلاعات جذاب توسط یک نهاد ذخیره می شود تا با این درک که در نهایت هک می شود، یک نقض احتمالی مورد مطالعه قرار گیرد. نقض اطلاعات در این مقیاس می تواند منجر به عواقب شدیدی از جمله سرقت هویت، کلاهبرداری و دسترسی غیرمجاز به اطلاعات شخصی میلیون ها نفر شود.
نظارت و حاکمیت
این داده ها همچنین می تواند به دست دولت ها بیفتد تا داده ها را احضار کنند. همچنین اطلاعات شخصی شهروندان را بدون حکم به دست آورند. هنگامی که اطلاعات خود را به شخص ثالث می فروشید، محافظت های کمتری وجود دارد. یک دولت فاسد ممکن است از این اطلاعات برای دستکاری رفتارها، محدود کردن مخالفان و سرکوب مخالفان استفاده کند و اساساً مناطق توسعه نیافته را به دولت های نظارتی تبدیل کند.
علاوه بر این، اگر این شرکت در فراسوی مرزها فعالیت کند، می تواند قدرت و نفوذ نامناسبی بر دولت ها و جوامع داشته باشد. حمایت مالی از تعداد زیادی از شهروندان خارجی تحت یک مدل درآمد پایه جهانی در نهایت می تواند استقلال و حاکمیت فرآیندهای دموکراتیک یک کشور را کاهش دهد.
در زمینه فروش هویت خود برای چند دلار به یک پروژه ارزهای دیجیتال با ارتباط با توسعه هوش مصنوعی، تقریباً مانند یک لغزش فرویدی به نظر می رسد. انگار شخصیت بودن یک ایده فراموش شده است و اکنون ما در یک پایگاه داده عظیم از داده های بیومتریک فقط انسان هستیم.
