آینده و فعالیت شبکه های لایه دو بعد از اتریوم ۲ و بروزرسانی آن
آینده و فعالیت شبکه های لایه دو بعد از اتریوم ۲ و بروزرسانی آن قصد داریم در این مقاله از سایت ارز دیجیتال مطالبی را بیان کنیم. البته قبل از این که به این موضوع بپردازیم باید با اتریوم و دلیل مطرح شدن اتریوم 2 آشنا شویم.
اتریوم چیست؟
اتریوم (Ethereum) یک پلتفرم متن‌باز است که امکان اجرای قراردادهای هوشمند (smart contracts) را فراهم می کند. این پروژه توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) و تیمی از توسعه‌دهندگان در سال 2015 تأسیس شد.
اتریوم از فناوری بلاک چین استفاده می کند و بر پایه توکنی به نام “اِتِر” (Ether) ساخته شده است. اِتِر نه تنها به عنوان واحد پول دیجیتال در شبکه اتریوم عمل می کند، بلکه برای پرداخت هزینه های مربوط به اجرای قراردادهای هوشمند و تراکنش های شبکه نیز استفاده می‌شود.
چرا اتریوم 2 مطرح شد؟
در حال حاضر، اتریوم اصلی بر پایه یک معماری Proof-of-Work (PoW) که برای تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک ها استفاده می شود، عمل می کند. اما با افزایش استفاده و بیشتر شدن تراکنش ها در شبکه، مشکلاتی مانند هزینه بالا، زمان تأیید طولانی و قابلیت مقیاس پذیری محدود به وجود آمده است. اتریوم 2.0 ارائه یک معماری جدید به نام Proof-of-Stake (PoS) است که به جای استفاده از قدرت محاسباتی برای تأیید تراکنش ها، روشی است که بر اساس دارایی ها و سهم مالکان اتر تعیین می شود. این تغییر ساختار به اتریوم امکان مقیاس پذیری بیشتر، سرعت بالاتر در تأیید تراکنش ها و کاهش هزینه ها را می دهد.
علاوه بر این، اتریوم 2.0 قابلیت های دیگری مانند قراردادهای هوشمند بهبود یافته را ارائه می دهد و باعث بهبود امنیت و پایداری شبکه می گردد.
توسعه‌دهندگان و جامعه اتریوم این تغییرات را به عنوان یک پیشرفت مهم در ارتقای شبکه می بینند و امیدوارند که با پیاده سازی اتریوم 2.0، محدودیت ها و مشکلات حال حاضر برطرف شود و شبکه را برای استفاده های بزرگ تر و روزافزون آماده کنند.
چه تغییراتی در اتریوم 2.0 نسبت به نسخه قبلی اتریوم وجود دارد؟
اتریوم 2 تعدادی تغییر اساسی و بهبود عمده را نسبت به نسخه قبلی اتریوم به وجود می آورد. در زیر به برخی از این تغییرات اشاره خواهیم کرد:
- یکی از تغییرات اصلی در اتریوم 2.0، انتقال از Proof-of-Work (PoW) به Proof-of-Stake (PoS) است.
- اتریوم 2.0 از مفهوم حالت شرطی (sharding) استفاده می کند. در حالت شرطی، شبکه به بخش های کوچک تر و مقیاس‌پذیر تقسیم می شود که به عنوان شراره‌ها (shard) شناخته می شوند. هر شراره قادر به پردازش تعدادی از تراکنش ها و قراردادهای هوشمند است و این روش امکان اجرای موازی بیشتری را فراهم می کند و قابلیت مقیاس پذیری را بهبود می بخشد.
- بهبود سرعت و قابلیت همگام‌سازی
- بهبود امنیت
- تغییرات در قراردادهای هوشمند: اتریوم 2.0 قابلیت‌های جدیدی را برای قراردادهای هوشمند فراهم می‌کند.
آینده و فعالیت شبکه های لایه دو بعد از اتریوم ۲
بعد از اتریوم 2 و بروزرسانی آن، شبکه های لایه دو (Layer 2 Networks) همچنان نقش مهمی در اکوسیستم اتریوم و برنامه های توسعه بلاک چین خواهند داشت. شبکه های لایه دو ابزارهایی هستند که قابلیت افزایش سرعت و قابلیت هزینه تراکنش ها را در بلاک چین بهبود می بخشند.
شبکه‌های لایه دو در واقع لایه هایی هستند که بر روی زنجیره بلوک اصلی (Mainchain) ساخته می شوند و به تراکنش ها و قراردادهای هوشمند اجازه می دهند درون یک لایه مجزا و خارج از زنجیره اصلی اجرا شوند. این شبکه ها معمولاً به دلیل سرعت بالا، هزینه کم تر و قابلیت مقیاس پذیری بهتر، مورد توجه قرار می گیرند.
به عنوان مثال، شبکه های لایه دو می توانند از تکنولوژی هایی مانند اسکالینگ (Scaling)، استیت چنج (State Channels) و پلاسما (Plasma) استفاده کنند تا تعداد تراکنش های قابل پردازش را افزایش دهند و هزینه ها را پایین بیاورند. همچنین با استفاده از شبکه های لایه دو، امکان اجرای قراردادهای هوشمند پیچیده و بازی های آنلاین چند نفره را در بلاک چین امکان پذیر می سازند.
بنابراین، پس از اتریوم 2 و بروزرسانی آن، حتما شبکه های لایه دو همچنان توسعه و استفاده خواهند یافت و نقش مهمی در بهبود سرعت، هزینه و قابلیت مقیاس پذیری بلاکچین اتریوم خواهند داشت.
نتیجه گیری
آینده و فعالیت شبکه های لایه دو بعد از اتریوم ۲، باتوجه به اصلاحات و بهبودهای قابل توجهی که در اتریوم اصلی ایجاد خواهد کرد، مثبت ارزیابی می شود. افزایش توانایی هزاران تراکنش در ثانیه (Transactions Per Second)، کاهش هزینه تراکنش ها و بهبود امنیت و قابلیت مقیاس پذیری شبکه. بهبودهایی هستند که می توانند به عنوان محرکی برای استفاده بیشتر از شبکه های لایه دو عمل کنند.
