اتریوم (Ethereum) یک بلاکچین کاملاً منحصر به فرد است که عملکرد آن با سایر بلاکچین‌های بومی مانند بیت‌کوین (Bitcoin) و غیره کاملاً متفاوت است. علاوه بر این، “ETH” یا اتر، کوین مخصوص بلاکچین اتریوم است که در صرافی‌های رمزنگاری شده معامله می‌شود. این کوین در فضای کریپتوکارنسی برای مقاصد مختلفی استفاده می‌شود.
بلاکچین اتریوم چیست؟ معرفی اجزای معماری شبکه اتریوم
به طور کلی، اتریوم یک سیستم عمومی و آزاد بر پایه بلاکچین است که یک سیستم پرداخت و زبان برنامه‌نویسی مخصوص به خود را دارا می‌باشد. از آن جایی که ارز اتریوم کنترل مرکزی ندارد و غیرمتمرکز است، سیستم‌های کامپیوتری مختلفی در سراسر جهان آن را کنترل می‌کنند. این اشخاص که کنترل اتریوم را به دست می‌گیرند، به عنوان گره‌های شبکه شناخته می‌شوند. یکی از وظایف اصلی این گره‌ها، برقراری امنیت در شبکه است.
تاریخچه بلاکچین اتریوم
شبکه بلاکچین اتریوم برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) راه‌اندازی شد. قبل از راه‌اندازی این بلاکچین، ویتالیک بوترین عضو انجمن بیت‌کوین بود و مقالات مهمی را در رابطه با ارزهای دیجیتال منتشر کرده بود. همچنین، ویتالیک بوترین به همراه یک فرد دیگر، مجله بیت‌کوین (Bitcoin Magazine) را تأسیس کرد. ویتالیک بوترین می‌گوید: “بیت‌کوین نیازی به یک زبان برنامه‌نویسی برای ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز دارد.”
DApp چیست؟
برنامه‌های غیرمتمرکز یا به اختصار DApp، برنامه‌های دیجیتالی هستند که بر روی یک شبکه بلاکچین یا peer-to-peer (P2P) ساخته می‌شوند. این برنامه‌ها قابل کنترل بر روی یک مرجع واحد نیستند و بیشتر بر روی بلاکچین اتریوم توسعه می‌یابند و اهداف مختلفی در زمینه توسعه دارند. به عنوان مثال، یک برنامه وب استانداردی مانند توییتر بر روی یک سیستم کامپیوتری متعلق به یک سازمان اجرا می‌شود. این سازمان اختیار کاملی بر روی کنترل و عملکرد توییتر دارد.
اتر در بلاکچین اتریوم
همان‌طور که اشاره شد، رمزارز اتر با نام اختصاری “ETH” کوین اصلی این شبکه است. این کوین، کاربردهای مختلفی در این اکوسیستم دارد. یکی از این کاربردها، پرداخت هزینه برای فعالیت‌ها و تراکنش‌ها در بلاکچین اتریوم است.
برای ارسال اتر از یک شخص به شخص دیگر، فرستنده باید مقداری اتر در کیف پول خود داشته باشد تا به عنوان کارمزد تراکنش از حساب او کسر شود. هزینه‌ها و کارمزدها در بلاکچین اتریوم به روش‌های خاصی محاسبه می‌شوند که در ادامه به آنها پرداخته می‌شود.
Coinهای اتر با تعداد معینی از اعشار تقسیم می‌شوند. کوچک‌ترین مقدار اتر، ۰٫۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۱ ETH است که به آن وی است، و بعد از آن، مقدار کمی بیشتر اتر، ۰٫۰۰۰۰۰۰۰۰۱ ETH است که به آن یک Gwei گفته می‌شود.
راهکارهای لایه دوم بلاکچین اتریوم
قبل از بحث در مورد راهکارهای لایه دوم، بهتر است با اتریوم و ویژگی‌های آن آشنا شویم. شبکه اتریوم برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ توسط ویتالیک بوترین به وجود آمد. در حال حاضر، این شبکه از نسخه اتریوم ۱ است که مقیاس‌پذیری پایینی دارد و باعث می‌شود که تعداد کمی از تراکنش‌ها در ثانیه انجام شود و هزینه گسردهی مرتبط با آن افزایش یابد.
راهکارهای لایه دوم برای بلاکچین اتریوم
قبل از اینکه به مبحث راهکارهای لایه دوم بپردازیم، بهتر است کمی با اتریوم و ویژگی‌های آن آشنا شویم. شبکه اتریوم توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) در سال ۲۰۱۳ ایجاد شد و امروزه از نسخه اتریوم ۱ استفاده می‌شود. اما این شبکه مشکلاتی از جمله مقیاس‌پذیری پایین دارد که باعث می‌شود تعداد کمی از تراکنش‌ها در ثانیه انجام شود و هزینه‌های گسردهی مرتبط با آن افزایش یابد.
تفاوت‌های لایه ۱ و لایه ۲
راهکارهای لایه ۱ معمولاً برای بهبود مقیاس‌پذیری و عملکرد زنجیره اصلی استفاده می‌شوند. این راهکارها شامل تغییرات در خود زنجیره بلوکی مانند اثبات سهام (PoS) و شاردینگ (Sharding) هستند. از سوی دیگر، راهکارهای لایه ۲ کاربران را به خارج از زنجیره اصلی هدایت می‌کنند تا تراکنش‌ها را با سرعت بیشتر و هزینه کمتر انجام دهند.
اهمیت راهکارهای لایه ۲ برای اتریوم
حالا سوال این است که آیا با وجود راهکارهای لایه ۱ در اتریوم ۲، نیازی به راهکارهای لایه ۲ وجود دارد یا نه؟ به عقیده برخی، زمانی که اتریوم ۲ به طور کامل اجرا شود، نیازی به راهکارهای لایه ۲ نخواهد بود. اما باید توجه داشت که راهکارهای لایه ۱ نمی‌توانند برای مدت طولانی کفایت کنند، به ویژه با افزایش تعداد کاربران و DApps. به همین دلیل، حتی با وجود اتریوم ۲، نیاز به راهکارهای لایه ۲ همچنان وجود خواهد داشت.
اهمیت پروتکل هاپ
استفاده از راهکارهای لایه دوم برای بهبود عملکرد بلاکچین اتریوم بسیار مهم است. این راهکارها به واسطه‌سازی تراکنش‌ها و بهبود کارایی شبکه اتریوم کمک می‌کنند. اما اگر بخواهید از یک راهکار لایه دوم به دیگری منتقل شوید، نیازی به بازگشت به راهکارهای لایه اول نیست، زیرا این دو نوع راهکار با هم سازگاری ندارند. به جای آن، پل‌هایی مانند پل‌های میان زنجیره‌ای فعال شده‌اند که انتقال تراکنش‌ها را بین لایه‌های مختلف بلاکچین اتریوم ممکن می‌سازند. استفاده از این شبکه‌های مقیاس‌پذیر می‌تواند هزینه‌های گسردهی را در زمان انجام تراکنش‌ها در بلاکچین اتریوم کاهش دهد.
